Als je mij een paar jaar geleden had verteld, dat ik alles zou te weten komen over het gehoor en hoortoestellen, had ik je waarschijnlijk aangekeken met een blik van “het zal wel”. Ik wist toen nog niet dat ik in de audicien wereld een client zou worden. Nou ja, ik zelf niet, maar mijn dochter. Nooit gedacht dat ik op zoek zou moeten gaan naar een hoortoestel voor een driejarige. En als je denkt dat dat een kwestie is van iets uitzoeken en plaatsen, dan heb je het volledig mis. Er gaat zoveel aan vooraf.
Denk bijvoorbeeld maar aan metingen van het gehoor. Dan moet de uitkomst ingesteld worden in het apparaat om vervolgens daarna weer gefinetuned te worden. Een apparaatje plaatsen is ook nog even een handigheidje en al helemaal bij een peuter. Het helpt dan niet, dat ze niet helemaal begrijpt wat er aan de hand is, anders dan dat er aan haar gefrunnikt wordt. Dan nog ben je er niet! Want aan zo’n apparaatje moet er ook weer gewend worden. Het mag niet gelijk de hele dag in, althans het wordt afgeraden, en het wordt langzaam opgebouwd. Best een gedoe dus allemaal. Maar het is het waard!
Op advies van de artsen
Als je goed kan horen is het gehoor een vanzelfsprekendheid. Je staat er niet bij stil hoe het is om niet of minder goed te horen. Maar dat het ook ontwikkeling kan belemmeren of eenzaamheid kan versterken, daar sta je al helemaal niet bij stil. Toen we de medische molen in gingen voor onze dochter, vertelde de kinderarts ons dat een optimalisatie van de zintuigen voor ons meisje erg belangrijk waren.
Dit betekende dus een brilletje en buisjes in de oren. In overleg met de audioloog , en met het optimalisatie verhaal in ons achterhoofd, is toen besloten ook een gehoorapparaat te nemen. Andere kinderen zouden met dit gehoorverlies nog prima kunnen functioneren. Voor onze dochter zou dit een belemmering van de ontwikkeling kunnen zijn. Dus een afspraak bij de audicien volgde snel daarna.
Er ging een wereld open
De eerste keer dat ze het gehoorapparaat in kreeg, zagen we al gelijk het effect. De ogen werden groter en ze keek om zich heen naar waar de geluiden vandaan kwamen. Het was wel echt even wennen, dat was duidelijk, maar verder leek ze er echt intens gelukkig mee. Vooral toen we haar favoriete muziekjes opzetten.
Deze leken nog beter binnen te komen. Ook op de opvang merkten ze een wezenlijk verschil. Onze dochter begon ineens meer klanken te produceren. Er is echt een wereld voor haar open gegaan. Eentje die wij liever niet meer willen sluiten.
Eenzaamheid en dementie
Ik kan mij goed voorstellen, dat het andersom een heel verdrietig effect kan hebben. Als je altijd goed gehoord hebt en je dat ineens moet missen, kan dat best een eenzaam gevoel geven. De concerten waar je voorheen graag naar toe ging, zijn toch een stuk minder leuk zonder de muziek erbij.
Een enge film kijken zonder de spannende muzikale begeleiding, is echt minder spannend. Denk bijvoorbeeld aan Jaws zonder het bekende deuntje is echt oninteressant bijna. Dan is het maar een film over een vervelende haai en mensen die sneuvelen. Geluiden zijn gewoon een onderdeel van ons dagelijks bestaan en houden ons ook scherp.
Als het gehoor steeds minder wordt, zal de behoefte activiteiten te ondernemen ook kunnen afnemen. Vooral met andere mensen, want gesprekken worden ook lastiger te volgen. Zodoende ook de eenzaamheid.
Maar gehoorverlies is ook nog eens een risicofactor voor dementie. Zo is gebleken uit het onderzoek Dementia prevention, intervention, and care van G Livingston, A Sommerlad, V Orgeta en gepubliceerd in The Lancet. July 20, 2017. Als je erover nadenkt is het ook eigenlijk wel logisch. Mensen die eenzaam zijn, dus sociale contacten missen, lopen ook meer risico op dementie. En door gehoorverlies word je voor een deel afgesloten van de wereld om je heen. Dus word je sneller eenzamer en daarmee ook dus nog meer kans op dementie.
Dit zijn ook allemaal uitkomsten van het eerder genoemde Lancet rapport. Net zoals dat gehoorverlies grootste beïnvloedbare risicofactor is op gehoorverlies op middelbare leeftijd. Eigenlijk zou je dus vanaf een bepaalde leeftijd, bijvoorbeeld 55, gewoon jaarlijks een gehoorcheck moeten doen.
Zoveel mogelijkheden
De eerste keer dat ik aan een hoortoestel dacht, zag ik die van mijn grootvader voor mij. Een oud grijsachtig ding, dat van die irritante piepjes produceerde. Tegenwoordig zijn ze een stuk kleiner en mooier qua vormgeving.
Voor onze dochter hebben we een knalroze uitgezocht. Mocht ze het dan uit haar oor halen en weggooien (wat wel eens gebeurt) is het in ieder geval makkelijk terug te vinden. Maar ik kan mij voorstellen dat een volwassene niet persé een felle kleur wil. Die zal weer liever een hoortoestel willen, die gekoppeld is aan de smartphone. Jazeker, ook hier deze items zijn met hun tijd mee gegaan.
Afhankelijk van je wensen kan je het zo gek maken als je wil. Een hoortoestel is gewoon bijna een hip ding, een gadget dat je wil hebben. En aangezien het ook nog eens je wereld verruimt en het je risico op dementie verkleint, is er geen enkele reden om er geen te nemen als je gehoor minder is of wordt. Gun jezelf een luisterend oor!
Ontdek hier meer over een online gehoortest!
Dit is een gastartikel.