Dagelijks wordt het gevraagd, soms een aantal keer, soms gemeend, maar meestal zo standaard. Hoe gaat het? Zonder erbij na te denken floept het uit je mond, geen probleem, het gebeurd iedereen. Je zou eens moeten tellen hoe vaak je het vraagt en hoe vaak het aan jou gevraagd wordt op één dag. Denk je überhaupt nog na bij deze vraag? Of is jouw antwoord ook zo standaard? Een simpel antwoord als: ‘Ja hoor met mij gaat alles goed, met jou?’. Wat heeft het nog voor nut?
Begin van een gesprek
Ik kom aanlopen op school en zie iemand staan. Iets wat ik dan vaak zeg als ik naar diegene toe loop is: ‘Hey, hoe gaat het?’. Het is een openingszin, een simpele zin waardoor er een gesprek start. Het antwoord op deze vraag verwacht je ook om goed en simpel te zijn, je verwacht niet dat iemand meteen zijn of haar levensverhaal vertelt, of vertelt dat hij of zij iets heel ergs heeft meegemaakt. Het is een soort openingszin, waar de rest van jullie gesprek op rust. In sommige landen wordt het zelfs gezegd, zonder dat mensen antwoord geven, het wordt een soort begroeting. Je kunt je gesprek natuurlijk ook alleen starten met een begroeting, maar vaak is dat zo leeg. Je wilt wat extra’s hebben naast je begroeting en vaak is dat deze standaard vraag, zo jammer.
Gevoelens bij deze vraag
Het is eigenlijk een vervelende vraag, want als het aan je gesteld wordt, dan wil je ook niet diegene opzadelen met jouw problemen. Je weet altijd dat iedereen zijn eigen problemen en zorgen heeft, maar je verwacht het niet als antwoord op de gestelde vraag. Sommige mensen voelen zich ongemakkelijk bij deze vraag, ze twijfelen of ze diegene genoeg kennen of vertrouwen om hun zorgen te delen. Logisch, en vaak wordt er daarom geantwoord dat het goed gaat.
Sommige mensen denken natuurlijk minder ver en letten eigenlijk amper op de vraag, het ligt er net aan wat je aan je hoofd hebt. Als ik net vervelend nieuws te horen heb gekregen, dan is mijn antwoord al wat vaker: ‘Gaat wel’. Alleen mensen vragen ook bijna nooit verder, alleen mensen waar je heel close mee bent zullen dat doen, je beste vrienden of je familie. Vervelend, want je hart luchten wordt zo ook steeds moeilijker, het lijkt soms net of mensen er niets meer om geven.
Wat kun je anders doen?
Probeer de vraag in ieder geval te vermijden als je weet dat je geen serieus antwoord zal krijgen, of als diegene niet zo dichtbij jou staat. Stel een andere vraag, zoals: ‘Hoe was je weekend?’. Of beter nog: ‘Wat heb je dit weekend gedaan?’. Als het weekend er juist aankomt kun je net wat anders vragen, maar je snapt het principe. Vaak hebben mensen in het weekend altijd wel een lichtpuntje, iets waar ze naar toe hebben beleefd of iets wat ze heel gelukkig maakte, iets waardoor ze hun zorgen even konden vergeten. Deze vraag is ook vrij standaard, maar het gesprek komt door deze vraag echt los. Het wordt niet ongemakkelijk, want jij of diegene waarmee je aan het praten bent heeft vast wel iets te vertellen over het weekend.
Als je iemand beter kent, dan kun je verder gaan op je laatste gesprek. Bedenk even snel waar je het de vorige keer over had, misschien ging hij of zij wel naar een sollicitatiegesprek en kun je vragen hoe het ging. Of kun je inspelen op datgene wat je zelf hebt meegemaakt en wat hem of haar wellicht interesseert. Heeft hij of zij een passie voor kunst en zag je dat er binnenkort een leuke tentoonstelling in de buurt is, geef dat dan aan hem of haar door. Het lijkt zo simpel, maar we vallen toch vaak terug op de gewoonte.
Bron foto: Ben Raynal, de tekst heb ik aan de foto toegevoegd.