Mijn eerste evenement, Dancetour Arnhem. Afgelopen zondag was het zover. Voor mijn stage mocht ik backstage aanwezig zijn en hierbij moest ik natuurlijk ook helpen bij het evenement. Ik vertel jullie hoe deze dag is verlopen en hoe ik het vond. Uiteindelijk heeft dit toch een toegevoegde waarde voor de rest van mijn stage. Zou ik dit later willen doen, of zou ik dit liever vaker terugzien binnen mijn stage?
Rise & Shine
Het is zondag 5 april 2015, Eerste Paasdag. Mijn wekker ging om 7:00, maar ik was vlak voor de wekker al wakker. De avond ervoor vierde mijn broertje zijn verjaardag, mijn lichaam moest dus geloven aan een korte nachtrust. Gelukkig voelde ik er ’s ochtends vrij weinig van en ik besloot om meteen te gaan douchen. Na een heerlijke douche bracht ik wat make-up aan, kamde ik mijn haren en was ik klaar voor de dag. Nog eventjes ontbijten, brood met aardbeien, en dan was het tijd om de auto in te stappen.
Ik stapte iets voor 8:00 de auto in om te vertrekken richting het kantoor in Dordrecht. Ik moest om half 9 aanwezig zijn en mijn navigatie gaf aan dat ik precies op tijd zou aankomen. Het was rustig op de weg, net zoals in huis vanochtend. Iedereen lag nog lekker op bed, of was zich klaar aan het maken voor het paasontbijt. Ik was blij dat ik uit kon kijken naar iets nieuws, iets waar ik stiekem zenuwachtig voor was. Eenmaal aangekomen op kantoor hebben we de spullen ingeladen en konden we vertrekken naar Arnhem.
1, 2, 3 START
We kwamen aan om 10:30, het evenement begon om 13:00. Het was de bedoeling dat we alles klaar zouden leggen voor het personeel. Zo moesten ze bijvoorbeeld eten, portofoons en plattegronden ontvangen. Per groep hadden we dit klaar gelegd, en eigenlijk ging dit best goed. Het verliep snel, maar daardoor was het af en toe wel onduidelijk wie wat had meegenomen. Dat was slechts een leerpuntje voor de volgende keer.
Langzaamaan gingen we dichter richting het evenement. De eerste DJ arriveerde, en de eerste fotografen verschenen. Binnen deze stage kun je het beste leren door het te doen. Dus deze keer ging ik leren om de artiesten en de fotografen te begeleiden. Iets wat bijzonder goed ging, maar natuurlijk wel met behulp van het andere personeel vanuit de organisatie.
Het evenement begon en tot mijn verbazing stonden er al snel mensen binnen. Het blijft apart om nu achter de schermen te staan in plaats van op het veld met de rest van het publiek. Toch vond ik het ontzettend gaaf, het was maar één dag, maar het was een hele ervaring.
DJ’s
In Arnhem stond meteen al een flinke line-up klaar. Yellow Claw, Franky Rizardo, Dannic en Showtek stonden allemaal op de planning. Ik vond het spannend om de artiesten te begeleiden, maar in principe moest het niet moeilijk zijn. Tot mijn verbazing was het helemaal niet zo speciaal om een artiest te zien, het voelde gewoon normaal, als ieder ander persoon die voor je zou staan. Misschien komt het doordat je aan het werk bent, en omdat je er op voorbereid bent, ik weet het niet. Op wat leermomenten na verliep het goed, maar die leermomenten neem ik weer mee voor de volgende keer.
Tot mijn verbazing stonden ze ineens voor me Dannic & Hardwell. Dannic stond op de planning, maar Hardwell kwam gewoon spontaan binnen wandelen. Bij iedere artiest had ik nog nergens last van, het voelde niet speciaal. Alleen toen Hardwell voor me stond, en Dannic & Hardwell zich uit zichzelf kwamen voorstellen, voelde dat echt apart en heel speciaal. Het leuke was dat dit totaal niet was afgesproken en hij gewoon meekwam, omdat hij het leuk vond. Halverwege de set van Dannic sprong hij op het podium, en je zag iedereen extra genieten. Een selfie maken, nee dat durfde ik niet, maar de bovenstaande foto is toch het bewijs, ik stond er écht.
Het einde
Toen het evenement ten einde liep, moest alles weer gebeuren in omgekeerde volgorde. De dag ging zo ontzettend snel, het was ondertussen alweer 21:00. Ik werd moe, ik was moe, van alle indrukken van deze dag. Het voelde raar dat ik achter de schermen had gestaan, de hele dag. Er zaten elementen tussen die ik zelf had geregeld, zoals de fotografen en een vlogger. Ik voelde me voldaan, schreef nog een Facebookbericht en een persbericht en ging de laatste dingen in de auto leggen. Er stond me nog een lange rit, van 1,5 uur, te wachten. Ik moest nog naar huis, waar gelukkig iedereen op me had gewacht. Ik kwam pas om 0:00 aan, maar toch had iedereen gewacht om mijn verhaal te horen, het verhaal dat jullie nu gelezen hebben.