De stage zoektocht is begonnen. Zoals jullie misschien al hebben gemerkt ben ik afgelopen donderdag op sollicitatiegesprek geweest. In dit artikel vertel ik jullie alles over dit sollicitiatiegesprek, hoe het was gegaan en hoe het uiteindelijk is afgelopen. Ik kreeg namelijk maandag te horen of ik aangenomen was of niet. Daarnaast merkte ik dat jullie allemaal erg nieuwsgierig waren, vandaar dat ik dit graag met jullie deel. Lees snel verder om te weten te komen of ik mijn stage al heb bemachtigd..
Ik ging afgelopen donderdag op sollicitatiegesprek in de tijdschriftenwereld. Ik hou enorm van schrijven en ik zou dit later graag doorzetten in een baan, vandaar dat ik ook zo’n soort stage zoek. Ik solliciteerde voor de functie webredactie, waarin ik verschillende dingen op het web moet onderhouden. Iets wat ik nu ook dagelijks doe met mijn blog en de social media eromheen. Een stage waar ik zelf al veel verstand van heb en me graag nog binnen zou willen ontwikkelen.
Het sollicitatiegesprek verliep eigenlijk erg goed. Ze was positief, ik had het gevoel dat het gesprek vlotjes en soepel verliep. Geen akelige stiltes en gewoon een fijn gesprek. Een gesprek die je met iedereen zou kunnen hebben. We bespraken de dingen die ik al had geleerd op school, maar ook de vakken die ik straks in het derde jaar kan gaan kiezen. Daarnaast hebben we ook een tijdje over mijn blog gepraat en over de overige dingen die ik nog doe, zoals mijn werk en mijn cursus webdesign. We waren na een half uurtje klaar en ik zat met een goed gevoel in de trein.
Toen was het maandag, de dag dat ik het mailtje zou krijgen. Ik zou te horen krijgen of ik een stageplaats had bemachtigd. Een stageplaats waar ik het naar mijn gevoel erg naar mijn zin zou gaan hebben. Mijn eerste gesprek, zou die dan meteen een succes zijn? Nee helaas. Ik kreeg een mailtje zonder goed nieuws. Ze waren meer op zoek naar iemand die meer ervaring heeft met het schrijven van lange teksten. Ik vind het onzin! Ik schrijf vaak iedere dag en dan kan ik heus wel langere teksten schrijven. Daarnaast had ze me echt het gevoel gegeven dat ze heel enthousiast was. Een goed gevoel, dat dus uiteindelijk wordt verpest. Misschien is het ook wel beter, maar ik haat dit soort mailtjes achteraf. Het liefst zou ik willen dat er in het gesprek gewoon eerlijk gepraat wordt, geen verkeerde indruk wordt gewekt. Tot nu toe heeft het telefoontje of mailtje achteraf nog nooit succes gehad. Een soort van, ik durf het eigenlijk niet te zeggen, dus ik mail of bel je wel. Terwijl ik altijd zoiets heb, wees eerlijk en het liefst in mijn gezicht, dan weet ik meteen waar ik aan toe ben.
Maar goed, ik ga niet zitten treuren. Natuurlijk deed de afwijzing wel even pijn, maar ik probeer er altijd een positieve draai aan te geven. Ik ga gewoon op zoek naar een andere stage, een stageplek die beter bij me past. Zo heb ik alweer wat research gedaan en alweer wat mailtjes de deur uit gestuurd. Ik wil nu misschien toch wat meer gaan zoeken naar stages binnen de evenementenindustrie. Aangezien dit soort bedrijven meer in de buurt zitten en ik het ook wel fijn zou vinden als ik mijn stagevergoeding zou kunnen sparen, in plaats van het uit te geven aan een kamer.
Zoals ik probeerde uit te beelden met de bloemen; er zijn nog genoeg mooie bedrijven die wel interesse zullen hebben. Gewoon door gaan en het blijven proberen.
Ik heb door deze kleine zoektocht al wel ingezien dat ik het schrijven misschien beter als hobby kan gebruiken, het is iets wat ik leuk vind en dat moet het ook blijven. Binnen mijn eigen blog ben ik vrij om te schrijven wat ik zelf wil en binnen een bedrijf heb je snel bepaalde richtlijnen. In het begin van mijn studie was mijn doel om later te gaan werken in de evenementenindustrie, dus wellicht is dit een bepaalde sturing om deze richting toch nog te blijven volgen. Mijn stage zoektocht gaat in ieder geval verder!
Hoe ga jij om met een afwijzing?