Als jullie dit lezen, dan is mijn scriptie ingeleverd. Ik ben net thuis van school om m’n scriptie voor de tweede keer in te leveren. Het voelt gek, om nú weer naar school te gaan. Eigenlijk ga ik erheen met een stuk minder vertrouwen en durf ik niets te zeggen over de kwaliteit.
Zelfvertrouwen
Het was zwaar. Een zware periode om je scriptie, die je dacht te halen, weer opnieuw open te slaan. Om dingen te gaan veranderen, zou het nu wel goed zijn? Je twijfelt continu of je het wel moet aanpassen. Ik wilde alles zo goed mogelijk doen, maar het moest binnen zes weken af voor de nieuwe inleverdatum, vandaag. Ik heb vrij snel last van faalangst, vooral als ik iets de eerste keer niet haal. Dat had ik bij mijn rijexamen, maar dat heb ik nu ook bij m’n scriptie. Ook al heb ik zoveel veranderd, waarom zou het nu wel voldoende zijn?
Verbeteringen
Toch, ben ik best trots op hetgene wat ik heb verbeterd. Het ziet er beter uit en het is voor mensen die niet in het onderwerp zitten, beter te begrijpen. Ik probeer dat hardop tegen mezelf te zeggen, maar ik blijf zenuwachtig voor de uitslag. Het was de vorige keer zo’n klap, dat ik nu niets durf te zeggen over de kwaliteit. Ik heb twee hoofdstukken helemaal omgegooid aan de hand van de feedback, dus het zou beter moeten zijn. It has to be.
De afgelopen weken
De afgelopen weken waren heftig. Ik moest in zes weken m’n scriptie verbeteren. Terwijl ik het eerst lastig vond om er überhaupt aan te beginnen, werd ik tussendoor ook nog eens ziek en heb ik op de dag dat ik het uit wilde printen nog tot de laatste minuut eraan gewerkt. Daarnaast was ik natuurlijk druk door al m’n uitdagingen op het gebied van werk. Het gaat op werkgebied wel veel beter dan de vorige keer toen ik m’n scriptie inleverde, iets waar ik heel blij mee ben! Het was hectisch, ik ben blij dat ik het weer in kan leveren en ik hoop natuurlijk op een goede uitslag. Dit weekend heb ik heerlijk ontspannen, voor het eerst in tijden heb ik in m’n eentje op de bank een film gekeken en zonder stress uitgeslapen.
Het afwachten, dat is iets wat ik nu uit m’n gedachten probeer te zetten. Het is lastig, omdat ik gewoon wil weten of ik het gehaald heb of ik verder kan met m’n toekomst. Klinkt overdreven, maar het lijkt me super vervelend om weer naast m’n werk aan school te moeten. Het kost zoveel tijd iedere keer, dat ik er nu gewoon vanaf wil zijn. Ik ga wachten en ondertussen verder werken aan m’n toekomst. 10 november weet ik of ik geslaagd ben, ik hoop het zo.