Na m’n HAVO-examen moest ik van mijn ouders opzoek naar een baantje. Achteraf ben ik ontzettend blij dat hier zo’n druk op werd gezet. Nu heb ik al een aantal jaar werkervaring, en aan het werken moest ik echt even wennen. Vroeger zei ik het altijd, ik wilde nooit werken in een supermarkt. Geef me dan maar een baantje in een kledingwinkel, al moet ik er een stukje voor reizen. Alleen wordt je tegenwoordig echt nergens meer aangenomen zonder werkervaring, zelfs niet op je 16e.
Afwijzingen
Het zoeken van een baantje en uiteindelijk werken is een heel leerproces. Hoe eerder je ermee begint, hoe eerder je het leert. Eerst begint het met het schrijven van brieven, of het binnenlopen van winkels. Soms wordt er al niet eens gereageerd op je brief, en soms mag je op sollicitatiegesprek komen. Destijds ben ik op sollicitatiegesprek geweest in één kledingwinkel en in de Albert Heijn.
Ik werd al vrij snel afgewezen door de kledingwinkel, want ze waren opzoek naar mensen met meer ervaring. Vandaar dat veel kledingwinkels ook niet hadden gereageerd op mijn sollicitatiebrieven. Bij de Albert Heijn mocht ik op gesprek komen, en meteen de volgende dag mocht ik al terugkomen voor een test. Hier deden ze niet moeilijk over mijn leeftijd en over mijn ervaring, maar het was eigenlijk niet iets wat ik echt wilde. Tijdens het solliciteren krijg je veel te maken met afwijzingen, iets waar je tegen moet kunnen, en iets waardoor het solliciteren steeds gemakkelijker gaat.
Albert Heijn
Ik wilde het niet, werken bij een supermarkt, maar het gebeurde toch. Het was het enige bedrijf dat echt positief was en interesse toonde. In het begin deed ik het dan ook vooral voor de werkervaring, dan kon ik altijd nog weg om ergens anders te solliciteren. Het was echt wennen en ik vond het echt het saaiste baantje ooit. Ik redde in het begin nooit de planning en het begon na een paar weken al te vervelen. Tsja, vakkenvullen is nou ook niet echt een spannend beroep, maar welk bijbaantje wel?
Ik bleef doorzetten en uiteindelijk ging het beter. Wanneer je regelmatig de centjes ziet verschijnen is het toch wel fijn, je hebt geld voor allerlei dingen waar je eerst niet eens aan dacht. Ik kreeg meer contact met de andere personeelsleden, en na de zomervakantie ging het toch over op één keer per week drie uurtjes. Dit was een stuk minder dan in de vakantie, waardoor het steeds leuker werd. Het is niet iets waar je naar uitkijkt, maar als je eenmaal bezig bent is het zo voorbij en het geld is altijd mooi meegenomen.
Ontslag nemen
Op dit moment werk ik er nog steeds, het is werkelijk een wonder. Ik had nooit verwacht dat ik het lang vol zou houden, maar nu heb ik er toch gewerkt van mei 2012 tot februari 2015. Dat is bijna drie jaar! In februari ga ik stagelopen, wat af en toe ook in het weekend moet, waardoor het lastig te combineren is. Ik heb eind december ontslag genomen en ik stop per 2 februari 2015.
Aan de ene kant ga ik het missen en aan de andere kant heb ik het idee dat het lang genoeg was. Het is tijd voor iets dat uitdagender is en bij mijn studie past, maar uiteindelijk waren mijn vooroordelen dus helemaal niet kloppend. Ik ging naar binnen met een slecht gevoel, en ga naar buiten met een goed gevoel. En wie weet, misschien keer ik na mijn stage nog wel terug!